بررسی رابطه بین سبک دلبستگی به خدا با تاب‌آوری در همسران شاهد استان چهارمحال و بختیاری

یکی از متغیرهای روان‌شناختی که جایگاه ویژه‌ای در روان‌شناسی دینی به خود اختصاص داده، دلبستگی به خداوند است. دلبستگی یکی از عوامل اثرگذار بر تاب‌آوری افراد است. مقاومت موفقیت‌آمیز افراد در برابر موقعیت‌های چالش‌برانگیز، مانند آنچه همسران شهدا با آن مواجه هستند، مفهوم اصلی تاب‌آوری است. در نظام جمهوری اسلامی ایران با توجه به جایگاه شهادت و ایثار مسئله لزوم حفظ، توجه و احترام به خانواده‌های معظم شهدا و بررسی و پژوهش در مورد شرایط روان‌شناختی همسران شهدا از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. پژوهش حاضر به منظور بررسی رابطه بین سبک دلبستگی به خدا با تاب‌آوری در همسران شاهد استان چهارمحال و بختیاری انجام گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع روش همبستگی است. ابزار پژوهش شامل مقیاس تاب‌آوری کانر و دیویدسون (2003) و پرسش‌نامه سبک دلبستگی به خدا بک و مک دونالد (2004) بود. جامعه آماری پژوهش تمام همسران شهید استان چهارمحال و بختیاری بودند که ازدواج مجدد نکرده بودند. از بین آنها 75 نفر به شیوه در دسترس انتخاب و پرسش‌نامه‌ها را تکمیل کردند. به منظور تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری توصیفی و روش همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد همبستگی مثبت و معناداری (612/0r =) بین تاب‌آوری با سبک دلبستگی به خدا وجود دارد (01/0 P ≤). ضرایب همبستگی ابعاد چهارگانه دلبستگی به خدا شامل: ارتباط با خدا، اعتماد، توکل و توجه به خدا با تاب‌آوری به ترتیب 26/0، 39/0، 48/0 و 51/0 است. مطابق یافته‌های تحقیق بین سبک دلبستگی به خدا با تاب‌آوری رابطه معنادار آماری وجود دارد. افرادی که دلبستگی ایمن نسبت به خدا دارند به دلیل پذیرش خداوند به عنوان تکیه‌گاه امن، احساس توانایی بیشتری در قبال مشکلات دارند، احساس حمایت بیشتری می‌کنند، نگرش معنادار و هدفمندی به زندگی دارند و ویژگی‌های روان شناختی مثبت در آنان بیشتر است.